Φαντάσου λέει, να ήσουν μέλος ή στέλεχος ενός μεγάλου λαϊκού προοδευτικού πολιτικού και κυβερνητικού κόμματος με αξιόπιστες πολιτικές επιλογές και πολυσυλλεκτική ταυτότητα χωρίς ίσως ιδεολογική μα με πολιτική ενότητα στη βάση αρχών, αξιών αλλά και ενός σύγχρονου, ρεαλιστικού μα και οραματικού σχεδίου για το που εμείς θέλουμε να οδηγήσουμε τη χώρα.
 
Ενός σχεδίου που θα είχε προκύψει μέσα από διεργασίες ενός μαζικού Συνεδρίου γόνιμης αυτοκριτικής, απόδοσης ευθυνών και απόρριψης βλαπτικών επιλογών, αναστοχασμού και σχεδιασμού. Ενός Συνεδρίου Επανίδρυσης χρόνια πριν… Όταν οι κριτικές από λαϊκές δυνάμεις ήταν ήδη φανερές.
 
Όταν οι πολίτες σου δίνανε τη δυνατότητα να λάβεις το μήνυμα τους και να το αποδείξεις εμπράκτως, να εξελιχθείς και να ανασυγκροτηθείς, διαμορφώνοντας σχέδιο, όργανα και πολιτικές, όπου θα εκπροσωπούνταν επάξια και από όλους τους χώρους της βεντάλιας των προοδευτικών δυνάμεων η νέα πολιτική γνώση αλλά και η πολιτική εμπειρία και διαδρομή.
 
Το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον του χώρου, ως προϋποθέσεις αξιοπιστίας και εναλλακτικής λύσης.
 
Ένα σχέδιο που θα αποτελούσε τη σύγχρονη προοδευτική στρατηγική εξόδου από την κρίση, λαμβάνοντας υπόψη και το ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι και το διεθνή καταμερισμό εργασίας, που να δημιουργεί βάσιμες προσδοκίες και βεβαιότητες για εφαρμογή αναπτυξιακών πολιτικών. Μια προοδευτική στρατηγική, με την οποία θα θέταμε ως πρώτη αναφορά τη χώρα, την Οικονομία και το κοινωνικό γίγνεσθαι.
 
Φαντάσου λέει, η προεκλογική καμπάνια που θα μετουσίωνε το σχέδιο αυτό σε εικόνες, λέξεις, συνθήματα, μνήμες, συναισθήματα, χρώματα, μουσική και πρόσωπα να είχε τίτλο-οδηγό: Όταν οι Πολίτες δημιουργούμε… Ευημερία για Όλους. Μια προεκλογική καμπάνια όχι ενημέρωσης απλώς για ανάθεση αλλά διαρκούς κινητοποίησης και εμπλοκής των δημιουργικών μας δυνάμεων.
 
Φαντάσου, να ήσουν μέλος ή στέλεχος ενός κόμματος που όλη η προεκλογική του καμπάνια να είχε κατακλυστεί από δημόσιες, ανοιχτές συζητήσεις και γόνιμες αντιπαραθέσεις στις γειτονιές, στα σπίτια, στα καφενεία, στα χωράφια, στα αμφιθέατρα, στα social, στα φιλικά σου ΜΜΕ, στις τοπικές οργανώσεις για το πώς, τι, γιατί, πότε και με ποιους “χτίζουμε” ένα χωριό, μια κωμόπολη, ένα νησί, μια πόλη και εντέλει μια χώρα που ευημερεί στον 21ο αιώνα.
 
Για φαντάσου ένα κόμμα που θα έβαζε αυτή την ατζέντα όχι στα ΜΜΕ αλλά σε κάθε σπίτι, που η προμετωπίδα του προγράμματος του σε μια χώρα υπερδεκαετούς κρίσης που έχει απωλέσει το 25% του πλούτου της, θα ήταν η βάση όλων, ήτοι Ποιο είναι το σχέδιο μας για την Παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου μας για τα επόμενα 30 χρόνια και πώς σχεδιάζουμε να διανείμουμε τον παραγόμενο μας πλούτο. 
 
Φαντάσου λέει, οι υποψήφιοι βουλευτές να συζητούσαν για το ποιο είναι το παραγωγικό μας σχέδιο ανά κλάδο και ανά Περιφέρεια, στον πρωτογενή τομέα μα και στην Επιστήμη.   Θα είναι η Ελιά, η Κτηνοτροφία και ο Κρόκος Κοζάνης ή το Τυρί, το Κρασί και τα Ακτινίδια; Θα είναι η Καινοτομία, η Ρομποτική, η Αρχαιολογία, η Κοινωνιολογία, ο Χορός, οι Τηλεπικοινωνίες, η Ογκολογία, οι Διαδικτυακές εφαρμογές, τα Logistics ή η Βασική Έρευνα;
 
Ποια θα είναι τα προϊόντα αιχμής της Ελλάδας για τα επόμενα 30 χρόνια, ποιοι επιστημονικοί κλάδοι αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα της χώρας αλλά και την ιστορία, το φυσικό της περιβάλλον, την κουλτούρα και τα ταλέντα του λαού μας και θα αποτελούν την αιχμή του δόρατος για την 4η Βιομηχανική Επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης, που είναι ήδη εδώ;

Και πώς το καθένα συνδέεται με συγκεκριμένες υποδομές αλλά και υπηρεσίες όπως πχ Παιδείας, Υγείας, Περιβάλλοντος, Πολιτισμού, Αθλητισμού διαμέσου των οποίων ο πλούτος μεταφέρεται σε κάθε πολίτη, σε κάθε γωνιά της χώρας.
 
Πώς όλα, σαν μια «ορχήστρα» θα υπηρετούν το Σχέδιο μιας χωράς που δικαιούται, όπως όλες να ονειρεύεται, να αγωνίζεται και εντέλει να γίνεται ευημερούσα;
 
Μα κυρίως πώς όλες και όλοι μας θα συμβάλλουμε, θα είμαστε συμμέτοχοι σε αυτό;
 
Θα μας αφορά γιατί θα είναι η Ζωή μας, η δική μας, των γονιών μας, των παιδιών μας, των φίλων μας και των συμπολιτών μας, το Σήμερα και το Αύριο μας.
 
Φαντάσου λέει ως χώρος να απευθυνόμασταν όχι  μόνο για εκλογικές επιδιώξεις  αλλά συνειδητά, ενωτικά με σεβασμό και αταλάντευτα σε ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων γιατί επιδίωξη μας θα ήταν να συγκροτήσουμε την Πολιτική και Κοινωνική Πλειοψηφία και να αγωνιστούμε για ένα νέο Ρεύμα Νίκης.
 
Θα απευθυνόμασταν που λες στους ανέργους,  στους εργαζόμενους, σε μισθωτούς, σε συνταξιούχους, σε ανθρώπους στα όρια της φτώχειας αλλά και στους νέους επιστήμονες και ανθρώπους της αγοράς, στους πιτσιρικάδες του tik tok και των παιχνιδιών RPG ανοιχτού κόσμου, σε όλη τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους ανθρώπους της παραγωγής, των νέων τεχνολογιών, των τεχνών και της δημιουργίας.
 
Φαντάσου να ήσουν σε ένα κόμμα που δε θα είχε «ιδιοκτήτες» και «μουσαφιρέους». Ένα κόμμα που δε θα έκανε «σημαία» το ότι είναι μεροληπτικό υπέρ ορισμένων μέσα σε αυτό το κοινωνικό μπλοκ που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε και οι οποίοι είναι η πλειοψηφία στη χώρα, είναι το 80% της ελληνικής κοινωνίας.
 
Για φαντάσου να απευθυνόμαστε συνολικά σε όλους τους πολίτες, αποφεύγοντας τις μειοψηφικές πολιτικές μέσα στην κοινωνία, να οργανώναμε στο πλαίσιο ενός μέσο-μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, ανοιχτές πλατιές δημόσιες θεματικές συζητήσεις από όλους τους φορείς του χώρου- Όργανα, ΜΜΕ, Ινστιτούτα- όπου θα ήταν ευπρόσδεκτοι όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες και να συμμετείχαν προεκλογικά όχι μόνο υποψήφιοι βουλευτές αλλά και επιστήμονες, εκπρόσωποι επαγγελματικών κλάδων και της τοπικής αυτοδιοίκησης, επιχειρηματίες, επικοινωνιολόγοι, managers, εργαζόμενοι τοπικών κλάδων, άνθρωποι του πολιτισμού, μαθητές και φοιτητές, αγρότες, μετανάστες κλπ για να συμβάλλουν στην έμπρακτη υλοποίηση αυτού του πολιτικού σχεδίου.
 
Για φαντάσου πόσες και πόσοι πολίτες, άνθρωποι-«σπαθιά φλεγόμενα» της Κοινωνίας, της Οικονομίας, των Επιστημών, της Εργασίας, των Τεχνών, των Υπηρεσιών θα ξεπηδούσαν και θα ξεχώριζαν για τις γνώσεις, τις εμπειρίες, τη μαχητικότητα τους, τη σπιρτάδα και τη λαϊκότητα τους από τέτοιες διαδικασίες και θα εμπλούτιζαν το δυναμικό μας.  
 
Και ξέρεις γιατί; Γιατί η υπόθεση αυτή, το Σχέδιο μας θα τους αφορούσε.
 
Και τότε για φαντάσου, δε θα μιλάγαμε πια  μόνο για συσχετισμούς δυνάμεων στη λογική της συσπείρωσης-αντισυσπείρωσης ή για αντίβαρα στο σύστημα ή  για προσωπικούς εκλογικούς/διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς.
 
Δε θα μιλάγαμε για την αποτυχία της απλής αναλογικής και των τιμωρητικών αντιλήψεων που αποξενώνουν από τις πηγές απ’ τις οποίες αντλούν τα κόμματα την ισχύ τους: τον Λαό, την Κοινωνία, τα Κινήματα, τις Κινήσεις των Πολιτών και οδηγούν τελικά σε συντριπτικές ήττες.
 
Και τότε για φαντάσου, θα μπορούσαμε να δούμε και να αντιληφθούμε τις κοινωνικές διεργασίες, δε θα μιλάγαμε πια για την περιβόητη «γείωση στην Κοινωνία», γιατί η Κοινωνία δε θα μας περιέβαλε απλώς αλλά θα μας περιείχε, θα μας διαμόρφωνε και θα τη διαμορφώναμε.  
 
Και τότε για φαντάσου, θα ήμαστε  Κόμμα Κοινωνίας.
 
Για φαντάσου…
 
Μας αφορά όλες και όλους να εγερθούμε και να ανασυνταχθούμε για μια άλλη Προοπτική σε Προοδευτική κατεύθυνση.
 
Η ήττα είναι στρατηγική, άρα μόνο στρατηγική μπορεί να είναι η απάντηση για μια σύνθεση με νέα ποιότητα, με συμπόρευση σε ισότιμη βάση με αναφορά στη χώρα και στους ανθρώπους της.
 
Με ένα Συνέδριο Επανίδρυσης μεγάλο ανοιχτό όλων των προοδευτικών δυνάμεων χωρίς να αποφύγουμε τις δύσκολες αλλά και αναγκαίες αναζητήσεις, συζητήσεις και αποφάσεις, τη διαβούλευση και τη λογοδοσία.
 
Για ένα μεγάλο, λαϊκό Κόμμα, παραγωγό στελεχών, ιδεών και κοινωνικών διεκδικήσεων, ένα κόμμα κυβερνητικό που θα μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό της ύπαρξής του, ως ιμάντας διαμεσολάβησης μεταξύ κοινωνίας και κράτους.
 
Γιατί όπως λέει και ο ποιητής: Δρόμος δεν υπάρχει, το δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας.
 
Ας περπατήσουμε και πάλι, λοιπόν…
 
*Κατερίνα Μαμώλη, Σύμβουλος Στρατηγικής και Επικοινωνίας, Μέλος Γραμματείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία